182 पटक हेरिएको 
पार्टी स्थापनाको ७२ वर्षमा पहिलोपटक झण्डै दुई तिहाई मतसहित संसदको ठूलो दल बन्दा नेकपा मुलुकभित्र मात्रै होइन, दक्षिण एसियाका बृहत् कम्युनिष्ट पार्टी बनेको थियो । तर विभाजित भयो, बामदेव गौतमलाई गन्ने हो भने वितेको एक बर्षमा नेकपा चार टुक्रा भयो, एमाले तीन टुक्रा ।
पार्टी विभाजित हुनुको दोष तत्कालीन नेकपाको जहाज चलाउने दुई पाइलट केपी शर्मा ओली र पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डले एकअर्कालाई दिने गर्छन् । घटीबढी होला, तर पार्टी विभाजन र मुलुक अस्थिर हुनुमा कोही पनि दोषरहित छैनन् । यो तत्कालीन नेकपा र अहिलेको एमाले तथा माओवादी केन्द्रका नेताहरुले नबुझेको होइन । तर एमाले कार्यकर्ताका कुरा नगरौं, माओवादी केन्द्रको आठौं राष्ट्रिय महाधिवेशनमा उद्घाटन शत्रको माहौल हेरौं ।
यदि एमालेको कुनै नेताले उनीविरुद्ध उम्मेदवारी दिएको भए निर्वाचित महाचिव हुन्थे, तर त्यसो भएन र शंकर पोखरेल निर्विरोध एमालेको महासचिव चुनिए । ओलीको उत्तराधिकारीका रुपमा उदाएका महासचिव पोखरेलले ओलीकै बोली बोल्छन् भन्ने कम्तीमा महाधिवेशन प्रतिनिधि चुनिएर काठमाडौं भित्रिएका माओवादी केन्द्रका कार्यकर्तालाई थाहा नहुने कुरै भएन ।
उसो त उनीहरु जिल्लाबाट बस चढ्दा प्रथम राष्ट्रिय सम्मेलनको प्रतिनिधि थिए, काठमाडौंमा ओर्लिदा महाधिवेशनका प्रतिनिधि भए । जे भए पनि माओवादीका १६ सय बढी प्रतिनिधि न्यूनतम राजनीतिक चेतनाविहीन भने होइनन् । तर इगोको राजनीतिले कहिलेकाहीँ असुहाउँदो भूमिका खेल्दोरहेछ, माओवादीको जुन महाधिवेशनको उद्घाटन सत्रमा देखियो ।
